Rayuan haji 1446H/2025M dibuka
2 days ago
Salam perjuangan kepada semua pendekar bumi kenyalang yang tercinta..
Perlaksanaan dasar pecah dan perintah Inggeris telah mengeruhkan perpaduan masyarakat di Tanah Melayu. Pengelasan kaum merujuk pekerjaan dan sistem pelajaran yang berbeza mengelakkan interaksi antara penduduk di Tanah Melayu yang terdiri daripada 3 rumpun utama iaitu bangsa Melayu, Cina dan India. Melalui dasar ini orang Melayu kebanyakannya menetap di kawasan luar bandar (kampung) dan bekerja sebagai nelayan dan petani, orang Cina menetap di kawasan bandar dan kawasan perlombongan serta bekerja sebagai peniaga dan pelombong bijih timah, manakala orang India kebanyakannya tinggal di kawasan ladang-ladang dan bekerja sebagai buruh, secara tidak langsung telah mewujudkan perasaan curiga mencurigai antara satu sama lain yang merupakan bom jangka yang menjadi teras peristiwa 13 Mei 1969.
Peristiwa berdarah yang berlaku pada 13 Mei 1969 telah mendedahkan manifestasi sebenar perasaan tiga etnik yang terbesar di Malaysia. Semenjak negara mencapai kemerdekaan pada 31 Ogos 1957, didapati bangsa Melayu masih tertinggal jauh dari segi penguasaan ekonomi dan pendidikan di Tanah Melayu memandangkan majoriti orang Melayu tinggal di luar bandar. Manakala orang Cina pula lebih terkehadapan dengan menguasai bidang perniagaan dan bidang ekonomi lain memandangkan mereka tinggal di kawasan bandar dan menguasai kawasan perlombongan. Lantas timbul kesedaran di kalangan orang Melayu yang dapat merasakan bahawa mereka telah tertinggal dan tertindas di bumi sendiri akibat kemiskinan. Bagi masyarakat Cina dan India pula, mereka bimbang tentang syarat-syarat hak kerakyatan walaupun sebahagian daripada mereka telah bersedia untuk menumpahkan kesetiaan kepada Tanah Melayu.
Semenjak pendudukan Jepun pada perang Dunia Kedua, pihak Jepun mengamalkan dasar yang anti-Cina dan pro-Melayu telah membangkitkan kemarahan dan prasangka orang Cina terhadap orang Melayu. Apabila Jepun menyerah kalah dan sebelum ketibaan Inggeris, orang Cina yang kebanyakannya merupakan anggota Bintang Tiga (Parti Komunis Malaya) telah mengambil kesempatan untuk membalas dendam. Turut memburukkan keadaan adalah kerana, kebanyakan orang Cina menganggotai Parti Komunis Malaya manakala Orang Melayu kebanyakan menganggotai pasukan keselamatan ketika zaman darurat pada 1948–1960.
Penyingkiran Singapura dari Malaysia pada tahun 1965 akibat konsep "Malaysia untuk orang Malaysia" yang yang secara tidak langsung turut mempertikai kedudukan dan hak istimewa orang Melayu telah diapi-apikan oleh Lee Kuan Yew menyemarakkan perasaan anti-Cina dan anti-Melayu. Kejadian-kejadian tersebut akhirnya menyebabkan berlakunya peristiwa berdarah pada 13 Mei 1969. Ia telah mengorbankan banyak nyawa dan harta-benda adalah manifestasi hubungan antara kaum di Tanah Melayu yang sememangnya retak menanti belah. Peristiwa 13 Mei 1969 berlaku sebaik sahaja keputusan pilihan raya umum 1969 diketahui.
Kacau bilau dan pertumpahan darah yang berlaku pada 13 Mei 1969 itu telah memaksa kerajaan untuk mengisytiharkan perintah darurat. DYMM Seri Paduka Baginda Yang di-Pertuan Agong ketika itu dan atas nasihat Perdana Menteri dengan serta-merta telah mengisytiharkan darurat di seluruh negara. berkuat kuasa 16 Mei 1969. Pengisytiharan ini telah menyebabkan sistem kerajaan berparlimen digantung. Atas perakuan Perdana Menteri, Yang di-Pertuan Agong telah melantik Tun Razak bin Dato Hussein, Timbalan Perdana Menteri pada waktu itu sebagai pengarah Majlis Gerakan Negara (MAGERAN) yang bertanggungjawab menjalankan kuasa pemerintahan bagi Persekutuan berdasarkan kuasa yang diwakilkan oleh Yang di-Pertuan Agong.
Majlis Perundingan Negara telah ditubuhkan bagi memastikan keberkesanan MAGERAN, Majlis Perundingan Negara yang bertanggungjawab untuk membincang dan meneliti isu-isu perpaduan negara serta mencari jalan menyelesaikan masalah masyarakat berbilang kaum. Majlis ini mendapati satu masalah yang paling ketara yang dikenal pasti ialah struktur masyarakat majmuk di Malaysia. Adalah didapati masyarakat Malaysia masih terbahagi atas dasar keturunan, agama dan pekerjaan. Perpaduan yang hendak dicapai bukan sahaja melibatkan penyatuan kaum sahaja tetapi adalah didapati penyatuan ekonomi dan sosial juga perlu dilakukan. Sehubungan dengan itu Majlis Perundingan Negara telah bersetuju membentuk satu ideologi negara yang kemudiannya dikenali sebagai Rukun Negara yang mempunyai lima prinsip utama iaitu:
* Kepercayaan kepada Tuhan
* Kesetiaan kepada Raja dan Negara
* Keluhuran Perlembagaan
* Kedaulatan Undang-Undang
* Kesopanan dan Kesusilaan
Dasar Ekonomi Baru juga dibentuk menerusi Majlis Perundingan Negara sebagai jentera penggerak untuk membasmi kemiskinan dan menyusun semula masyarakat. Majlis Perundingan Negara juga telah mencadangkan kepada kerajaan untuk mewujudkan Jabatan Perpaduan Negara untuk melaksanakan aktiviti berbentuk muhibbah Majlis Muhibah dan Pejabat Muhibah di peringkat pusat, negeri, daerah dan kawasan telah ditubuhkan di bawah peruntukan Peraturan-Peraturan Perlu (Majlis-Majlis Muhibah) 1969 yang telah diwartakan pada 18 Julai 1969.
Kesan Dasar Pecah dan Perintah
1. Penduduk Melayu telah dibiarkan di kawasan pedalaman untuk mengerjakan sektor pertanian tradisional.
2. Kaum Cina ditempatkan di bandar dan lombong bagi menjalankan aktiviti perniagaan dan perlombongan.
3. Kaum India ditempatkan di estet untuk mengerjakan ladang-ladang British.
Oleh kerana petempatan dan kawasan tumpuan mereka dalah berbeza, maka tidak wujud interaksi antara tiga kaum utama ini. Melalui dasar ini British telah melairkan perasaan prasangka dan memperkukuh keperibadian setiap kumpulan etnik yang terus menjarakkan jurang perpaduan antara kaum.
Submitted by admin on 13 Februari 2008 - 8:13am.
* Berita Perpaduan
Di Luar Lingkaran: Perpaduan kunci kejayaan negara
Retorik, janji tak banyak makna tetapi sikap positif mampu kekal integriti
PERPADUAN tidak boleh diambil mudah dalam sebuah negara pelbagai kaum seperti Malaysia. Maka itu rakyat negara ini harus terus memupuk dan memelihara sikap muafakat, bertolak-ansur, bersatu serta saling menghargai satu sama lain. “Sesungguhnya Malaysia ini bukan milik mana-mana individu atau kaum, tetapi adalah milik kita bersama setiap rakyat Malaysia,” demikian antara amanat Perdana Menteri, Datuk Seri Abdullah Ahmad Badawi sempena sambutan Tahun Baru Cina.
Kita semua tahu kesan daripada kegagalan menguruskan rakyat pelbagai kaum di banyak negara di dunia. Hari ini sentimen perkauman menyebabkan banyak masalah. Kita sudah melihat bagaimana kebencian terhadap kaum menyebabkan pelbagai angkara - paling akhir di Kenya, negara yang selama ini menjadi model kerukunan masyarakat pelbagai suku kaum di Afrika. Kita tahu apa yang berlaku di bekas Republik Yugoslavia, Rwanda dan banyak negara lain. Satu demi satu kerukunan bermasyarakat musnah kerana sengketa akibat daripada sentimen perkauman. Kita sendiri sudah mengalaminya pada 1969.
Kita tidak ada pilihan lain melainkan mengorak langkah ke hadapan memastikan kesejahteraan dan kerukunan bermasyarakat di negara ini dipelihara. Ini bukan retorik. Isu perpaduan bukan debat akademik. Ini isu benar yang menentukan baik buruk dan jatuh bangunnya negara ini.
Kita tidak boleh hidup dengan sejarah silam. Lagi pula kita berdepan dengan generasi baru yang rata-rata tidak lagi diseret oleh kesan psikologi dan rentetan sejarah masa lampau semata-mata. Kita harus mengorak langkah untuk memastikan wujud sebuah negara bangsa yang ditunjangi oleh perpaduan dan persefahaman semua anggota masyarakatnya.
Kita juga harus mengakui masih ada masalah dalam kerangka hubungan kaum di negara kita. Integrasi kaum tidak berjalan sebaik yang kita harapkan. Masyarakat kita masih terbentuk di dalam kepompong kaum secara tradisi. Kedudukan kaum masih ditentukan oleh ilmu alam dan penempatan.
Lebih menyulitkan lagi kerana hampir segala-galanya di negara ini dicorakkan oleh pertimbangan kaum - daripada politik hingga dasar kerajaan. Itu sebenarnya tidaklah terlalu buruk kerana sistem politik membenarkan parti yang berteraskan kaum bergabung di bawah satu payung untuk memperjuang kepentingan semua. Dasar negara juga - khususnya yang membabitkan orang Melayu ditentukan oleh Perlembagaan, selain keperluan semasa.
Apa yang menyulitkan ialah proses integrasi itu sendiri. Apabila pelajar daripada dua kaum yang berbeza enggan tinggal sebilik di asrama pusat pengajian tinggi awam, saya melihat itu isu yang serius. Apabila ada kecenderungan untuk melihat orang lain daripada kacamata perkauman yang sempit, bagi saya itu hal yang serius. Apabila kita mulai bercakap mengenai ‘Mereka’ dan ‘Kita’, maka proses integrasi itu sebenarnya masih bermasalah. Apabila kadar toleransi menjunam hinggakan untuk memberikan ucapan selamat Tahun Baru Cina kepada kaum Cina dianggap salah oleh sesetengah pihak, sikap sedemikian memerlukan perhatian serius.
Maka, sistem sekolah memainkan peranan yang penting. Kita memang mem berikan ruang pada pertumbuhan Sekolah Jenis Kebangsaan. Keutamaan Kementerian Pelajaran masa ini tentulah untuk memperkasa sekolah kebangsaan bagi menjadikannya sekolah pilihan utama rakyat negara ini. Integrasi bermula di sekolah. Perpaduan dibentuk secara bersahaja di sekolah. Demikian juga toleransi dan persefahaman. Jika anak kita tidak diintegrasikan di sekolah, di mana lagi? Jikalau anak kita dipisahkan sejak dari tadika, di manakah titik bermulanya proses integrasi?
Tidak hairanlah jika kita berdepan dengan situasi yang kritikal dalam soal hubungan kaum di negara ini. Bagaimanapun, banyak orang cuba mengelakkan diri daripada membahaskannya. Ada tanda rakyat kita sedang menjarak atau drifting apart. Nilai-nilai bersama yang terbaik di antara kita mula diketepikan. Malah, keperluan pada pegangan Perlembagaan dan prinsip Rukun Negara juga semakin menipis. Sejarah tidak lagi dipedulikan. Malah ‘kontrak sosial’ di antara kaum yang dihayati oleh generasi kemerdekaan tidak banyak maknanya lagi pada kita hari ini. Semua ini resipi kemusnahan.
Apa yang disebutkan sebagai identity contestation dalam masyarakat majmuk tidak dapat dielakkan. Setiap kaum akan memperagakan keMelayuan, keCinaan, keIndiaan, keIbanan, keKadazaanan dan lain-lain. Pada masa sama, setiap kaum mengamalkan agama yang berbeza serta budaya yang berlainan. Malah, perbezaan etnik tadi ditambah sulitkan oleh kelainan agama dan budaya. Kita selalu menganggap semua ini kekuatan bagi kita. Bagaimanapun, kerana terlalu banyak menumpukan pada kelainan kita terlupa bahawa kelainan menyebabkan krisis, perbezaan mengundang sengketa dan keunikan tidak ada maknanya apabila retak hanya menanti belah.
Indonesia adalah contoh klasik bagaimana pembinaan sebuah negara bangsa mendahului segala-galanya. Dengan berbekalkan Pancasila dan konsep sebuah Bangsa Indonesia, Presiden Sukarno dan kemudian Suharto menyatukan kelainan wilayah, rumpun bangsa dan kepercayaan sebagai nusa silang budaya yang unik. ‘Bangsa Indonesia’ menjadi satu kenyataan menerusi bahasa, budaya dan dan prinsip penyebatian gaya Indonesia.
Rakyat Indonesia di mana-manapun boleh dikenali kerana bahasa yang menjadikan identiti mereka. Itupun tidak dapat menyelamatkan Indonesia apabila krisis ekonomi melanda. Kelompok minoriti yang menguasai ekonomi menjadi sasaran kerana rata-rata rakyat pribumi terpinggir daripada arus perdana kejayaan ekonomi.
Amy Chua di dalam bukunya World on Fire: How Exporting Free Market Democracy Breeds Ethnic Hatred and Global Instability menggunakan konsep market dominant minorities untuk menggambarkan kelompok elit kaum Cina yang menguasai ekonomi di Asia. Kita menyedari hal itu pada 1969. Kita merencanakan Dasar Ekonomi Baru (DEB) yang prinsipnya buta kaum kerana matlamatnya untuk membasmi kemiskinan dan menyusun semula masyarakat tanpa mengira kaum. Kebetulan yang paling ramai miskin ialah Bumiputera, maka sasaran utamanya tentulah pada kelompok ini, tanpa sebarang niat merompak hak orang lain. Itulah semangat sebenar DEB.
Hari ini dasar membasmi kemiskinan harus terus buta kaum. Dasar itu perlu diteruskan kerana kemiskinan tidak mengenal kaum. Keresahan kaum India harus diberikan perhatian kerana masalah mereka juga masalah negara. Kita tidak menyokong sebarang bantahan jalanan, tetapi setiap pihak - daripada pimpinan politik kaum India sendiri, cendekiawan mereka, pertubuhan bukan kerajaan (NGO), dan kaum lain harus sama-sama membantu.
Kaum Cina yang berjaya harus bekerjasama dengan kaum Melayu dan India untuk membantu membina ahli perniagaan baru yang tulen. Kesepakatan dalam pelbagai usaha niaga harus digalakkan. Orang Melayu tidak sepatutnya mengharapkan sokongan kerajaan semata-mata dalam memajukan ekonomi mereka. Jika benar semangat kesetiakawanan wujud, kaum Cina harus menghulurkan tangan membantu secara jujur.
Kita boleh menuding jari mencari punca masalah integrasi di negara ini. Kita boleh menyalahkan segelintir orang Melayu Islam yang hilang toleransi terhadap kaum dan agama lain. Kita boleh menyalahkan cauvinisme kaum lain. Kita boleh menyalahkan budayawan Melayu, Cina dan India yang terperangkap dalam sejarah lampau. Pokok pangkalnya ialah menanyakan secara jujur apakah kita bersedia mempertaruhkan masa depan negara dengan keadaan rakyat yang tidak bersatu.
Kita harus berani berterus-terang menanyakan kejujuran dan komitmen kita bersama untuk memastikan sebuah Malaysia yang maju, berjaya dan rakyatnya hidup dalam harmoni. Ketika cuti Tahun Baru Cina ini, alangkah baiknya kita melihat secara jujur apakah sumbangan kita semua pada perpaduan kaum di negara ini. Kepada pembaca kaum Cina: Selamat Tahun Baru.
BH 10 FEBRUARI 2008
oversee said...
The malay pig have drawn up a plan to displace all non-malays. They are discriminating against all non-malays. More and more non-malays are leaving.
You know why he/she need to leave……….? It is all because of those idiots who voted for the pig government to chase those talents out of this country.
This scenario would stay.
They would prefer to remain backward, so long as they are in control over you and me. I think they enjoy seeing non-malays 'begging' all the time.
Even though they are left far behind Korea, Taiwan and now Thailand is coming up strong. To them these are not competitors. In their narrow mind, the 'enemies' are local non-malays. Must suppress, by all means.
All malay pig are programmed to be promoted much faster ahead of non-malays the moment they join University Malaya. Soon University Malaya will be 'dominated' by malay pig and the ranking will slip further.
Most of the malay pig in Malaysia cannot think clearly, their mind and thinking are clouded by such things as comfort zone, frog-in-a-well syndrome, ignorance, racial pride, stubbornness, etc.
May 16, 2009 3:13 AM
ruyom said...
Fool of you, Muslims only 20% of world population, others 80%. The majority rules.
Why don't you Muslims become 'murtads', the world will become a much better place, no more suicide bomber, free flow of pork, alcohol, etc……….Muslims are missing all these - that is why they are so backward.
Why are Jews so powerful?
There are only 14 million Jews in the world; seven million in America, five million in Asia, two million in Europe and 100000 in Africa. For every single Jew in the world there are 100 Muslims. Yet, Jews are more than a hundred times more powerful than all the Muslims put together. Ever wondered why?
Over the past 105 years, 14 million Jews have won 15 dozen Nobel Prizes while only three Nobel Prizes have been won by 1.4 billion Muslims (other than Peace Prizes).
Question: So, why are Jews so powerful?
Answer: Education.
Why are Muslims powerless?
Because we aren't producing knowledge.
Because we aren't diffusing knowledge.
Because we aren't applying knowledge.
Question: So, why are Muslims so powerless?
Answer: Uncontaminated education to be precise. Quality education to be exact. Lack of education.
It is already being mentioned in Islam that these Jews were gifted by God with knowledge. Jews is for Jews.
May 16, 2009 3:18 AM
cool man said...
F***k Muslims and all malay pig in Malaysia.
I feel ashamed to call myself a Malaysian nowadays because you malay pig are making us losing our pride day by day by corrupting the once dignified image of this country, you know Malaysia is now a laughing stock among the non-Muslim countries in the world!
People despise this country still protecting the lame lot and not doing anything to improve the deteriorating situation, still practising double standards among its own people, still expelling the non-malay genius to other countries, still depriving the rights and benefits of other races to its own race, still criticize and blame the Chinese for their minority poverty.
Hey, what is wrong with you malay pig? Haven't you fed yourself enough with the loots yet? Still want more? What a worthless thieves bunch!
You malay pig are worse than a maggot. We need a leader not a faggot to rule this country. Get lost you freak!
For all the bad things you stupid melayu babi say about the Chinese, when you are in trouble and big shit, what do you do?
You come crawling back on your knees to the Chinaman to help you, because you can't trust all your malay pig who are sodomy rapists, incest culprits, drug addicts.
Without the Chinese, you malay pig will still live on trees, swinging from tree to tree like monkeys, or forages on the ground by your 4 legs to eat all the shit.
You malay pig are a truly ungrateful lot - the minute all the Chinese leave Bolehland - you malay pig will collapse into the sea and die - that is your destiny!
I think the problem of malay pig race is their culture - it is in born in their gene - nowhere in the world that you will see affirmative action is focusing on the majority because it is always the minority that need the protection.
Worst, the minority in Malaysia has been systematically marginalized just to suppress them of their growth.
Let the malay pig make Malaysia the most corrupted place to live in and see what happened in 2020? I guess malay pig will go back to Indonesia as Malaysia don't belong to them, they are also immigrants from Sumatra, Sulawesi, Jawa, etc.
Please get it into your pea-sized otak udang plastered with layers and layers of tahi babi encased in your kepala kayu that Malaysia belong to the Orang Asli who are the true bumis of the country.
Niffy pellmell malay pig are in fact pendatang haram who swam across the Melaka Strait illegally from Sumatra. They should be caught, given severe caning and deported back to their pig sties in Sumatra.
May 16, 2009 3:21 AM
Tidak semudahnya ‘tawan’ Sarawak
Oleh Patricia Gari
Anwar tiada kredibiliti yang tinggi untuk mengambil alih pemerintahan Sarawak: Taib
KUCHING: Ketua Pakatan Rakyat (PR) Datuk Seri Anwar Ibrahim tidak mempunyai kredibiliti yang cukup tinggi untuk merealisasikan impiannya mengambil alih pemerintahan negeri Sarawak daripada Barisan Nasional (BN), kata Ketua Menteri Pehin Sri Abdul Taib Mahmud.
“Mana kata dialah, cakap dia. Saya tidak mahu memberi komen tentang perkara ini. Lagipun dia (Anwar) tidak mempunyai kredibiliti yang tinggi untuk berbuat demikian.
“Impiannya untuk meng-ambil alih kerajaan pada 16 September lalu (2008) juga tidak menjadi.
“Tambahan kejayaan mereka (PR) mentadbir lima negeri di Semenanjung Malaysia pun belum menampakkan keputusannya,” kata Taib kepada pemberita selepas mempengerusikan Mesyuarat Kabinet di Wisma Bapa Malaysia, semalam.
Taib berkata demikian apabila diminta mengulas kenyataan Penasihat Parti Keadilan Rakyat (PKR) itu ketika berucap pada Kongres PKR di Shah Alam Sabtu lepas yang mengatakan PKR kini memfokus untuk menguasai Sara-wak menjadi negeri keenam ditadbir pembangkang.
Dalam kenyataannya itu, Anwar juga menggesa ahli-ahlinya di Sarawak agar menggandakan usaha dan memanfaat setiap sumber yang ada untuk ‘mengubah angin’ politik di negeri ini.
Fokus pengambilalihan pemerintahan daripada BN di Sarawak oleh PKR tampak jelas apabila Ahli Dewan Undangan Negeri (ADUN) Ngemah yang baru menyertai parti pembangkang itu, Gabriel Adit diberi peluang berucap pada kongres berkenaan.
Sementara itu Naib Presiden PKR Azmin Ali pada kongres sama berkata: “Peranca-ngan (Putrajaya) diteruskan. Tetapi sekarang kita perlu memfokus kepada Sarawak disebabkan permintaan daripada akar umbi. Yang pasti kita akan melakukan beberapa perubahan.
“Satu lagi kita menjangkakan Dewan Undangan Negeri (DUN) Sarawak dibubarkan pada suku kedua tahun depan.
“Maknanya hanya ada enam bulan lagi sebelum pilihan raya negeri diadakan, sebab itu kami (PKR) memfokus kepada perkara ini,” kata Azmin.
Dalam itu PKR akan meng-adakan perjumpaan besar- besaran di Miri pada 14 Disember ini diikuti di Kuching pada 19 Disember 2008.
Mengenai Mesyuarat Kabinet Negeri, Taib berkata ia adalah mesyuarat biasa dan diadakan selepas mesyuarat sebelum ini iaitu ditangguh berikutan majlis pelantikan semula Tun Abang Muhamad Salahuddin Abang Barieng sebagai Yang di-Pertua Negeri Sarawak bagi tempoh setahun di Kuala Lumpur Jumaat lepas. “Saya menghadari majlis penyerahan watikah pelantikan kepada Tun Salahuddin di Kuala Lumpur… saya terpaksa menangguhkan mesyuarat yang sepatutnya diadakan lebih awal dan ia tidak boleh ditangguh untuk kali kedua.
“Ini adalah mesyuarat kabinet yang biasa. Jika ada perkara penting dibincang atau sebarang keputusan dibuat saya sendiri akan memaklumkannya,” jelas beliau.